REISVERHALEN

Terug landinwaarts hadden we nog tijd voor een laatste rotstekeningen-site: dat werd Torsbo bij het plaatsje Kville. En dat werd ook onze favoriet. Zalig afgelegen en te bereiken via een wandeling op een weilanden-pad. Blijkbaar veel grafheuvels hier in de weilanden, maar de meeste zijn deels kapotgeploegd. Tussen de bomen ontdekten we vele kleine waterstroompjes en kleinere rotsen in de schaduw. Erg sfeervol. Bekendste figuur hier is een boot van meer dan 4 meter lengte. Een mooie afsluiter voor deze prachtige streek, en het was tijd om naar ons overnachtingsadres te rijden, weer een uurtje terug richting Gothenburg. In de weilanden in de buurt ontdekten we nog veel hertjes (veel gezien in Zweden!) en een kraanvogel.

 

Door een ongeluk was de autostrade afgesloten en moesten we een ommetourtje door het binnenland maken, een grote rij van auto’s en vrachtwagens. Gelukkig is het verkeer in dit deel van Zweden rustig en ontspannen. Om op “eiland” Tjorn te geraken moesten we weer een spectaculaire brug over een zeeinham over. Toch wel uniek die kust hier, vol eilanden! We zijn dan maar meteen naar ons overnachtingsadres in het gehucht Tyfta gereden Lekanders Bar och Boende, een soort B&B op een boerderij waar ze bessen kweken. Een zandweggetje bracht ons naar het huis boven op de heuvel, waar de kamers in een apart gebouwtje waren. Even zoeken naar de eigenaars maar dan werden we hartelijk onthaald. In deze tijd van het jaar zijn er niet veel gasten.

 

De gastvrouw verwittigde ons al dat het vinden van eten niet simpel zou worden, maar enkele kilometers verder vonden we toch nog een pizzeria vlakbij zee in het dorp Ronnang. Zo hadden we meteen de kans om deze kant van het eiland te zien. Blijkbaar wordt hier zeer veel haring gevangen (alle Ikea haring of zoiets als ik het goed begreep?). Vele inhammetjes tussen de rotsen, heel veel bootjes en helaas ook veel nieuwbouw van vakantiehuisjes. Dat verknalde het mooie landschap wel een beetje. Op een eiland voor de kust ligt de trots van Tjorn: het gehucht Kladesholmen, waar we weer over een brug naar toe reden. Dit zou volgens onze gastvrouw helemaal het typische plaatje zijn dat mensen van Zweden hebben: witte huisjes op een rots. (mijn typisch plaats van Zweden was nochtans groene weiden en bossen met meisjes met blonde vlechtjes) Het waren inderdaad witte huisjes op een rots; heel heel veel vakantiehuisjes op een rots. Niets voor ons dus, al was het wel leuk de rotsbaaitjes te verkennen met een aantal geocaches.

 

Omdat het nog niet helemaal donker was reden we ook nog toch het havenplaats Skarhamm. Ook volgebouwd maar net iets authentieker. De zonsondergang bij het haventje was alleszins prachtig en ook de uitzichten vanop de rots aan de andere kant van de baai van het stadje met zicht op de witte kerk. Een mooie afsluiter van de dag en voldaan reden we dan ook terug naar onze B&B.

​

27 april – een lange eenzame wandeling op een eilandje en het mooie Malmo

 

Om 8 u kregen we al het onbijt geserveerd in de grote gemeenschappelijke keuken van onze B&B. Aangezien we de enige gasten waren, was alles daar speciaal voor ons alleen. Er was veel keuze en aan alles was gedacht. De gastvrouw gaf ons ook veel extra uitleg over de Zweedse eetgewoontes: over de “Zweedse kaviaar” die in een tuub zit en de Zweden nogal verlekkerd op zijn (bvb op een eitje), over de Zweedse gewoonte om om 10u een soort van snackpauze te nemen, en over de typisch Zweedse karnemelkachtige yoghurt (Filmjolk). De keuken was ook weer met een bijzonder hoog cutie gehalte – een prima overnachtingsadres weer hier!

​

Onze plannen voor vandaag brachten ons eerst naar de andere kant van het eiland, naar het plaatsje Kyrkesund. Vlakbij aan de overkant van het water maar onbereikbaar zonder boot ligt daar het eiland Haron. Hier hadden we dus een ferry nodig, een klein bootje dat elk uur vaart. Eerst parkeren, maar we werden al weggejaagd door een local: die plek was bedoeld voor een mijneertje van bijna 100 jaar oud die hier parkeerde als hij bootschappen kwam doen. En inderdaad, wie arriveerde er niet veel later? Braaf stonden we te wachten op de aanlegsteiger: dachten we toch. Plots kreeg Roel in de gaten dat het ferry’tje precies toch 200 meter verder lag? Even heel snel lopen en oef we konden nog net mee met de boot van 9u25. Door werken was de aanlegsteiger een beetje verder – nochtans duidelijk aangegeven in het Zweeds. De overkant was een beetje een andere wereld; aan de Kyrkesund kant vrij veel huisjes in alle kleuren maar meestal onbewoond (buiten het toeristenseizoen wonen er maar 20 mensen op Haron). En geen auto’s, maar er stonden wel veel handkarren klaar en de weggetjes waren eigenlijk brede fietspaden. En allemaal licht heuvelend tussen die kleine huisjes, weer schattig dus.

​

We begonnen aan een fantastische eenzame wandeling een spoor van geocaches volgend. Geen idee hoe ver we gewandeld hebben maar het waren toch 5 uren zonder pauzes. Wel een pittige wandeling! Eerst het dorp uit via kleine paadjes, de route volgend door een prachtig natuurgebied (een soort van veen-heide gebied dat Roel twee keer van heel dicht bij is gaan bestuderen (gevallen dus))> Kleine paadjes door de heide, knuppelpaadjes over het veen, planken om te balanceren over het water, je weg zoeken over rotsen (de paaltjes met groene markering volgend), brede graspaden tussen de sleutelbloemen door,... Erg gevarieerd dus en zalig om hier te wandelen. De route bracht ons eerst naar de Anga boerderij – een boer was hier aan het werk op zijn akker waar wij eigenlijk over moesten maar dat mocht. Aan een zee-inham vonden we nog de resten van vroegere bewoning. Hierna werd de route (nog) pittiger; we wandelden nu bijna heel de tijd over de rotsen die hier gelukkig vrij vlak zijn – met prachtige uitzichten op de Zweedse rotsenkust. Na een moeilijkere afdaling kwamen we in een natte weide (hier vond het tweede bodemonderzoek van Roel plaats) en verkenden nog de kliffen aan dit stuk van de Haron kust. Daarna was het tijd om langs de wandelroute aan de andere kant van het eilandje terug te keren naar de bewoonde wereld waar we nog wandelden langs de huisjes en bootjes, en ik de zwanen en eidereenden (die hier veel zitten) probeerde te fotograferen. We kwamen ook nog hertjes en tapuiten tegen. Om 20 na 2 was het dan tijd om dit idyllische plekje te verlaten met de ferry, en jaja het oude mijnheertje ging ook weer mee naar de overkant. Onze Haron-hike was alleszins één van de mooiste ervaringen van onze trip!

 

Nog een flinke rit van meer dan 300 km voor de boeg en uitgehongerd, zetten we koers weg van Tjorn (nog wel genoten van de mooie kusten en de brug!) en stopten we bij de eerste eetgelegenheid die we zagen, dat was (weeral, Scandinavië barst echt van het fastfood) Burger King. Dat smaakte. Onze route bracht ons verder weer voorbij Gothenburg, waar we op een (grellige) rots boven een woonwijk nog een hele oude geocache uit 2001 gingen zoeken. Het Zweedse landschap werd vlakker; we waren duidelijk niet meer in het rotsengebied van Bosluhan. Wel veel mooie natuur (helaas werd dit bevestigd door een aangereden das die we zagen liggen)! Een regenbui deerde ons niet want we zaten toch in de auto. Er waren ook een aantal meer bergachtige streken. Bij Halmstad verlieten we de autostrade even, omdat er bij Laxvik op het strand grote zwerfkeien lagen; wel 4 meter hoog. Erg indrukwekkend met op de achtergrond een prachtig strand en slikken en schorrengebied. Een regenboog kleurde wat later de hemel nog mooier – helaas ook wel gekoppeld aan de regen maar daar hadden we tot nu toe gelukkig nog geen last van gehad.

​

Pas tegen 8u kwamen we aan in Malmo – deze stad beviel ons meteen bij het binnenrijden al. Prachtige gebouwen met veel kleur en tierlantijntjes. Ons hotel in het centrum was snel gevonden: het Radission Blue Hotel. Een heel groot sjiek hotel en we waren blij verrast met het uitzicht vanaf de gang: glazen muren en de uitzichten in het avondlicht op de mooie gekleurde bouwen van de stad waren magnifiek. Onze kamer was ook fantastisch: heel ruim en met sloefjes en badjas, joepie! Niet getreuzeld, het was al vrij laat dus trokken we meteen de stad in! Vlakbij ons hotel zat al een erg mooie kerk, de Caroli Kyrka, omgeven door mooie bloemenperkjes (daar kunnen ze in Scandinavië wel wat van!) en wat verder de hoge Sankt Petri Kyrka uit de 14de eeuw. Via kleine straatjes ging het verder naar het hoofdplein van de stad de Stora Torget. Prachtige gebouwen overal, een groot standbeeld en mooie bomen maakten dat een prachtige plek.

​

De place to be in Malmo bleek een beetje verder op het kleinere pleintje Lilla Torget. Bomvolle terassen van de restaurants en een vrolijke hele drukke gezellige sfeer. Ook stond hier een oud telefoonkotje en een mooi fonteintje. Malmo was echt prachtig! Kleine straatjes brachten ons naar de rand van het park; vanaf hier hadden we prachtige uitzichten op het morderne stadsgedeelte met onder andere een losstaande gedraaide hoge toren (Turning Torso) en we volgden het pad verder tot we tot onze verbazing uitkwamen bij een soort vesting met slotgracht (Malmohus), erg indrukwekkend in het avondlicht. Een uil zoefde hier ook nog over onze hoofden. Voor de ingang stond een tentoonstelling over de witte busjes met een tekst die heel de tijd afspeelde (ivm evacuatie concentratie kampen na de tweede wereldoorlog). Wat verder ontdekten we nog een blauw verlicht standbeeld van een kano (aan de ingang van de kano-club), een tank en de vismarkt die bestond uit allemaal kleine huisjes. Bij de tank maakten we ook meteen rechtsomkeer.

​

Omdat het al laat was, wandelden we terug naar het centrum waar we in TGI Fridays nog iets dronken (nu ja iets, cheesecakeshakes en die waren overheerlijk) met wat hapjes er bij; dat volstond ruimschoots na onze late fastfood-lunch. Supertevreden wandelden we daarna terug naar ons hotel – onze avondwandeling in Malmo was ons uitstekend bevallen. Een erg charmant stadje!

 

28 april – eindelijk over de brug en het verrassend leuke Kopenhagen ontdekken

​

Een supperlekker ontbijt ’s morgens, in de ontbijtzaal die deelse gelegen was in de oude (scheve) vakwerkhuizen uit de 16de eeuw (het oudste huis van Malmo), dan betalen met onze laatste Zweedse Kronen bij de receptie, en we waren klaar om het mooie Zweden te verlaten. Hier komen we vast nog terug want onze korte tijd hier proefde al naar meer. Gelukkig was het nu tijd voor wat voor mij een beetje het hoofddoel van de reis wat: de Oresund brug tussen Zweden en Denemarken van 16 kilometer lang! Helaas regende het... Na een stop bij het tankstation voor twee koffies om ook van ons laatste Zweedse kleingeld af te raken was het toch echt zo ver! Ik zat klaar met mijn fototoestel maar misschien lag het aan het weer, maar het effect viel toch wat tegen. Terwijl je over de brug reed, zag je nergens echt goed de brug in zijn geheel. Vanaf het middenpunt had je achter je wel een vrij leuk zicht op Zweden achter ons en dan ging het zacht bergafwaarts om uiteindelijk in een tunnel te belanden.

 

Toen we uit die tunnel reden, waren we al meteen in de agglomeratie van Kopenhagen, een gebied vol bedrijven, kantoren en hotels. Onze GPS loodste ons verder het centrum van de stad in en we parkeerden meteen bij ons hotel het Avenue Hotel op het binnenplein, erg handig. Hoewel, met al die fietsen en karren die aan grote snelheid door de stad raceten, was het wel uitkijken geblazen. Om 10 uur begonnen we aan onze ontdekkingstocht door de Deense hoofdstad. Ons hotel zat eigenlijk in de wijk Frederiksberg – ik denk zelfs dat dat een andere gemeente is – maar wel heel dicht bij het eigenlijke centrum. Onze tocht zou een flinke wandeling worden; het centrum van Kopenhaven is veel groter dan ik gedacht had.

 

Eerst langs de grote langgerekte meren; deze liggen op de plaats waar vroeger de slotgrachten waren en zijn dus zo’n beetje ringvormig rondom de stad. Een mooi wit paviljoen zorgde hier al voor een mooi plaatje. Via een groot park (Orsteds parken) – uiteraard met de nodige zwanen en bloembollen – kwamen we in een gezellige wijk met smalle straatjes, de Lativer Kwarter (Quartier Latin). Heel veel grappige winkeltjes hier, zoals bijzondere speeldgoedwinkels en zo’n zaak waar visjes je voeten schoon-eten. Zo kwamen we bij de Rundetarn uit de 17de eeuw (eigenlijk een sterren observatorium aangebouwd tegen een kerk); de buitenkant was met zijn gouden opschriften al mooi maar het bijzonderste was de binnenkant: je kon naar de top via een gewone hellende weg van 200 meter lang (het laatste stukje is met de trap). Roel ging een geocache zoeken terwijl ik naar boven ging om het uitzicht te bewonderen. Best wel de moeite, ook omdat je onderweg kleine tentoonstellingen tegenkwam en ook het oude toilet naast de moderne versie, hihi.

​

We stapten door tot aan het park Rosenborgshave; en wie stapte er daar: een hele optocht van ouderwetse soldaatjes, op weg naar de aflossing van de wacht bij Amalienborg. Waar ze zich hier nog mee bezig houden... In het park bleek ook een deel militair gebied te zijn; dat is waar die soldaatjes vandaan kwamen. We ontdekten in de muur hoekje om een kanonskogel uit 1800, en een stenen lieveheersbeestjes hoog boven het straatnaambord. Erg grappig. We wandelden tot in de Botanisk Have (botanische tuin) en langs het geologisch museum (met een hele grote meteoor er voor – heel indrukwekkend) vooraleer we het Rosenborg park in wandelden. Prachtig hier; heel open met mooie bomenlaantjes maar vooral die bloembollen perkjes, met op de achtergrond het 17de eeuwse renaissance kasteel Rosenbergslot. Je kan dat ook bezoeken – de Deense kroonjuwelen liggen daar - maar wij hielden het op genieten van het grote park. Door een mooie rustige wijk met gekleurde huizen kwamen we bij de Nyboder wijk: rij na rij van kleine okergele huisjes (typisch Deense kleur), in de 18de eeuw gebouwd voor de matrozen. Leuk eens te zien maar oh wat zijn die huisjes klein! Via enkele drukkere straten kwamen we bij de omwallingen van de Kastellet. Maar eerst lunchtijd, in een leuk organisch restaurantje waar we heel rustig konden zitten in een soort van serre vol planten. Hele leuke pauze zo met lekker en een beetje speciaal eten.

 

Tijd om naar Denemarken’s bekendste inwonder te gaan kijken, maar eerst wandelden we verder langs de Kastellet, een stervormige citadel en een erg groene aangename omgeving, waar we bij het brede water en de haven uitkwamen, leuk die ligging van de stad! De mooie St Albans kerk gemaakt met vuurstenen in de buitenmuren paste helemaal in het plaatje en de vele boompjes vol bloesems waren nog mooier! Via deze boompjes en beelden en mooie bloembollenperken kwamen we dan bij de Kleine Zeemeermin, die eigenlijk vrij afgelegen ligt. Niet dat er zo veel aan te zien is (nogal klein en lelijk) maar de ligging en de wandeling maakten een bezoekje toch zeker de moeite! We waren er niet alleen maar ik had mij de drukte nog erger voorgesteld. En toen, ja lap, moesten we er aan geloven en begon het te regenen, een fikse bui die toch wel een tweetal uurtjes geduurd heeft... We wandelden nog tot in de Kastellet en dan verder langs de haven richting het oude centrum. Zo passeerden we onder andere mooie havengebouwtjes By en Havn. In een toeristenwinkeltje (waar ze ook Japanners losten) probeerden we wat te schuilen maar aangezien het bleef regenen, gingen we er toch maar weer gewoon door...

​

Gelukkig konden we een kerk bezoeken en dan nog een hele mooie: de Marmorkirken; van buiten met koepel en van binnen vol kleur (veel blauw). Een klein beetje verdrer lag Alexander Novskij Kirke, die deed denken aan de kerken in Moskou (met kleine gouden bollen) maar we moesten wel flink zoeken want als je in de straat loopt waar ze ligt, zie je ze eigenlijk niet. Op het Amalienborg plein werden we omring door vier identieke paleizen uit de 18de eeuw, weer bewaakt door zo’n grappig soldaatje maar wij vonden het verder een nogal grauwe bedoening. Het is nochtans één van de paleizen van de koningin. Enkele straatjes verder kwamen we uit bij de toeristisch hotspot van Kopenhagen: Nyhavn; een (oude) havenkaai, met veel boten en op de oever allemaal gekleurde huizen: allemaal horeca met terrassen. Normaal gezien is het hier koppen lopen. Dankzij de regen waren we hier quasi alleen; het was wel een mooie plek en, hoera!, de regen hield eindelijk op. Tijd voor een terrasje dus we kozen een ijsjeszaak voor churro’s en wafels maar helaas, het terras hoorde blijkbaar bij een ander restaurant. Het was wel leuk om te zien hoe het maken van de ijshoorntjes gebeurde. Nu het droog was konden we verder en ik wilde eigenlijk aan de overkant van de brede rivier geraken. Mmm, de brug die ik gezien had liep niet helemaal door (uitkijkplatformen?) dus hadden we een iets langere wandeling voor de boeg.

 

Vanaf Nyhaven ging het naar een ander kanaal, rondom het eiland van Slotsholmen. Een eiland binnen de stad. In het water ontdekten we hier... beelden van rechtopstaande mensen? Dat is toch maar gruwelijk dus snel naar de overkant naar Christiansborg. Eerst liepen weer naast langs grijze gebouwen maar eenmaal aan het water hadden we een beter zich op de kleur van de binnenstad, heel wat mooier. Slotsholmen heeft een groot grauw kasteel Christiansborg Slot met een soort grote paardenrenbaan er voor. In dit paleis zetelen nog altijd parlement en dergelijke. Je kon hier via een bijna verborgen wegje/poortje doorsteken naar een prachtig vierkant pleintje: het lieflijke groene pleintje voor de Koninklijke bibliotheek. Omgeven door gebouwen maar met een klaterende fontein en veel bomen en bloembollen was het echt een magnifiek plekje, zo midden in de stad. Heel rustig ook; even echt genieten hier en heel wat foto’s maken bij het ondekken van de verschillende hoekjes van dit parkje. Een ander kleiner paadje bracht ons weer bij het grote water dat de stad door midden snijdt, en via een soort glazen bubbel (weer een gek ecologisch project) kwamen we dan eindelijk bij een brug die ons naar de andere oever bracht voor een heel ander soort Kopenhagen!

Deze wijk noemde Christianshaven ( en was voor ons misschien wel de mooiste wijk van Kopenhagen?); er was hier ook weer een soort omwalling met water er voor en uitsteksels, waar we weer heel wat eendjes ontmoetten, vooraleer dit stadsdeel in te trekken. Er waren twee kerken en ik hoopte dat de Vor Frelsers Kirke nog open was; je kan hier tot het tipje van de toren klimmen via trap die om de torenspits vol goud wikkelt. Maar helaas, na 4u was deze gesloten. We trokken ook even tot het begin van de week Christiana, een soort vrijstad in de stad zonder regels of wetten. Een raar sfeertje hier met veel daklozen dus hoewel het de meest toeristische wijk is van Kopenhagen maakten we toch maar rechtsomkeer. Wandelen langs de kanalen van Christianshaven was heel fijn, zeker nu het het weer wat beter werd. Een heel rustige wijk hier, met veel gekleurde huizen, water en bootjes. Ze noemen het hier ook Nieuw-Amsterdam en ja er is wel wat gelijkenis. Via een heel modern gedeelte langs de brede rivierarm trokken we weer naar een brug om aan de overkant te geraken. Zo waren we weer bij Slotsholmen. Het fietsverkeer kwam al weer op gang dus uitkijken geblazen! We wandelden langs het mooie gebouw van de Borsen met vergulde torens waar zich iets omwikkelt (dat blijken drakenstaarten te zijn).

 

Een mooi pleintje met standbeeld bracht ons naar het begin van de winkel-wandelstraat van Kopenhagen, de Stroget. Veel drukte hier (in vergelijking met de rest van de dag!), en een mooie ooievaarsfontein en mooie gratis openbare toiletten. We volgden deze straat even tot we weer afweken voor het Snarens Kwarter, dat is het oudste gedeelte van Kopenhagen en de smalle straat Magstraede heeft de oudste huizen van de stad, al wat het er niet echt bijzonder vonden we. We waren hier trouwens weer vlakbij Slotsholmen. In een heel klein zaakje aten we hotdogs en salada. Meer keuze hadden ze eigenlijk ook niet. En zo trokken we weer richting de Stroget om zo uit te komen bij het plein van het Raadhuis. Een grote bouwwerf door metrowerken, blijkbaar een meerjaren project. Maar het raadhuis zelf was weer een indrukwekkend gebouw van baksteen met veel torentjes en kanteeltjes en ook weer het nodige goud. Op een gebouw aan de overkant heel hoog nog meer een goud; een soort regenmeter in de vorm van een standbeeld van een meisje op de fiets dat al dan niet een paraplu vast, hihi. Daaronder nog een thermometer maar daar viel ons oog pas ’s avonds op met de lichtjes.

​

Zo kwamen we bij Tivoli Gardens, een attractiepark van meer dan 150 jaar in hartje stad. We wandelden er eerst langs met weer prachtige bloemperkjes aan het raadshuis. Dan trokken we het park in, langs de grote poort. We kochten enkel een kaartje om er rond te mogen wandelen (voor de attracties heb je een apart ticket). We waren meteen onder de indruk, zoveel kleur en zoveel bloemen. Een beetje zoals de Efteling maar nog intenser omdat het zoveel kleiner is. Overal via kleine paadjes kon je verborgen hoekjes ontdekken. Echt een prachtige ervaring om hier rond te wandelen. We probeerden een paar lunapark spelletjes uit en voor de rest hielden we het bij kijken naar enkele verschrikkelijke attracties zoals een superhoge draaimolen en de zoevende vliegtuigjes. Sommige attracties waren op kindermaat en heel schattig. Maar het mooiste bleven toch de paleisjes (zoals het Chinese theater bij de ingang waar een balletvoorstelling was, en het witte Indische paleis en Chinese pagode), de waterpartijen en de vele bloemen. Toen het donker werd, werd het park nog mooier want alle lichtjes en lampionnen gingen aan. We wandelden dus nog een extra rondje. Bij een superschattige kiosk dronken we een thee (die we mochten kiezen uit mooie potten) op witte stoeltjes met hartjes onder een fleece dekentjes. Daarna was het tijd om Tivoli te verlaten en terug naar ons hotel te wandelen, toch een dikke 20 minuten maar gelukkig altijd rechtdoor. Tivoli Gardens was voor mij echt de verrassing en het hoogtepunt van de reis; een echt sprookje! En Kopenhagen was zeker een hele leuke stad, met veel te ontdekken en we hebben dan ook vele wandelkilometers afgelegd hier!

29 april – een hele dag oude geocaches jagen

 

Weer het typisch Deense hotel-ontbijt, en weg waren we weer. Een speciaal programma vandaag want de dag zou bijna volledig in het teken staan van het zoeken van enkele zeer oude geocaches verspreid ten Noordwesten van Kopenhagen. Een hele dag dus in de provincie Sjaelland (Seeland). We begonnen de dag vroeg vlakbij Kopenhagen, met een wandeling in een prachtig bosgebiedje. Dat bos zou een constante door de dag worden: vele prachtige bossen gezien met dikke loofbomen en veel ondergroei en vaak vrolijke bosbloemetjes (anemoontjes, speenkruid, viooltjes,...). Onze wandeling leverde ons meteen het hoofddoel van de dag op “Kippers in the Jungle” geocache, één van de oudste geocaches van Europa. Een ander bosgebied leverde ons “the First in Hareskov” (en een paar goudvinken) op en een nat weidegebied “High tension in the bog”.

 

Meer noordwaarts troffen we weer een kettle hole aan, deze keer iets kleiner als dat van enkele dagen eerder, en we wandelden in een gigantisch bosgebied naar “North of Star”. We reden hierbij (half en half per ongeluk) een weggetje in dat waarschijnlijk niet mocht met de auto. Oei, maar ja we waren er nu toch. Na onze wandeling stond er plots een politiewagen vlak bij ons, maar die kwam blijkbaar de politiehonden uitlaten. Oef! We waren vlakbij één van de grootste bezienswaardigheden van deze streek dus maakten we er maar meteen een stop: het kasteel Frederiksborg bij het plaatsje Hillerod. Blijkbaar is dit het Versailles van Denemarken. Een renaissance kasteel uit de 16-17de eeuw, erg mooi, aan een groot meer met een zwaan er op. Hoewel, het bleek een plastiek zwaan (!). We wandelden door de tuinen die heel uitgestrekt zijn met mooie uitzichten op het kasteel. De binnenkant bezochten we niet maar het schijnt wel erg mooi te zijn.

​

Onze volgende stop was bij de kust bij het plaatsje Tisvildeleje, met een prachtig gouden strand. Hier vonden we twee zeesterren, een roze en een paarse, voor we de uitgestrekte duinen introkken, die hier beplant zijn met boompjes. Een heel dicht bos van kleine bomen (Tisvilde Hegn), niet zo heel mooi vonden we. En weer enorm uitgestrekt, maar onze lange wandeling hier leverde ons wel weer twee hele oude caches op. Het was al een flink stuk in de namiddag toen na een voor ons al erg succesvolle dag, de GPS werd ingesteld op ons overnachtings adres. Toch nog een tweetal uurtjes rijden. Roskilde konden we niet meer bezoeken, dat zou toch al allemaal gesloten zijn maar we maakten wel nog een stop bij Gammel Lejre. Prachtig pittoresk landschap hier met riviertjes, heuvels en kleine landschapselementen. En een historische site: weer een vikingbegraafplaats, van meer dan 1000 jaar oud en er was vanalles te ontdekken. Een oude afdamming van de rivier bijvoorbeeld (er waren hier trouwens veel weilanden overstroomd; overstroomgebied?) . We zagen rijen grote rechtstopstaande stenen in de vorm van een schip, erg bijzonder en weer typisch Viking-stijl. Ze hebben hier veel graven gevonden! En natuurlijk ook grafheuvels, er waren er verschillende verspreid in het landschap. Bij opgravingen in de buurt zijn hier ook nederzettingen gevonden trouwens. Zeer de moeite deze kleine wandeling!

 

Het weer werd slechter terwijl verder reden over het eiland Sjaelland, op naar het eiland Funen. Helaas twee keer (onverklaarbare) file en daar veel tijd mee verloren en daarna een flinke regenbui die pas de volgende dag laat in de voormiddag zou ophouden... Het was dan ook al avond toen we in de regen – snif snif! - over the Great Belt bridge reden. Weer een hoog tolgeld trouwens, maar deze brug was eigenlijk indrukwekkender dan de brug naar Zweden. Ze is ook langer denk ik, in totaal 18 kilometer met een heel groot gedeelte met kabels en de rest rij je op een viaduct over de zee. Helaas weinig uitzichten vandaag maar we zagen wel enkele boten op de zee.

 

Daar was dan ons hotel, we waren blij dat we er waren na al die files, aan de rand van het stadje Odense op het eiland Funen: Best Western Knudsens Gaard. Een aantal erg mooie gebouwen (blauwe vakwerkhuizen) maar helaas viel onze kleine kamer wel tegen. Aangezien we laat waren en het nog steeds regende, lieten we de oorspronkelijk planning (wandeling in het stadje) maar varen en wilden we graag in het hotel eten. Dat bleek niet mogelijk dus hup, toch maar met de auto op naar Odense. Ettelijke tourtjes rond en door het stadje gereden (dat we nu dus toch te zien kregen en er wel leuk uit zag) tot we een restaurant vonden waar we konden parkeren: het werd een buffet-Chinees en zo zat er weer een Deense dag op.

 

30 april – Odense in de regen, een prachtig vikingschip en het wonderlijke Mon

 

Omdat we de avond vooraf niks meer hadden kunnen doen, stonden we goed op tijd op om om 7u de voetjes onder tafel de schuiven voor het ontbijt. Met een tip van de receptie vonden we nu wel snel een parkeerplaatsje aan de rand van Odense, zodat we – met regenjassen aan – dit stadje konden gaan verkennen. Het werd een wandeling van twee uurtjes. We startten in het park Eventyrhaven, met een soort eiland in het water. Weer zo mooi – prachtige bloemenperken met alle soorten bloembollen en veel kleur. En heel idyllisch met op de achtergrond de 14de eeuwse kathedraal de Sankt Knuds Kirke. Bij het verlaten van het parkje passeerden we hier ook het standbeeld van Hans Christian Andersen, de sprookjesschrijver die in Odense geboren is, en daar draait het in het stadje dan ook om. Hoewel, we hadden veel leuke standbeelden verwacht van zijn sprookjes maar nee hoor, die zijn hier niet te vinden. Via verschillende straten met de kleurrijke (en zeer scheve!) vakwerkhuizen wandelden we verder, langs weer een mooie kerk (de Vor Frue Kirke, de oudste van de stad) langs een leuke markt waar veel verkocht werd (groenten en fruit, maar ook bloemen). Weer een mooie schattige wijk hier, met de bekende Bangs Boder straat. Lage kleurrijke fotogenieke huisjes met van die kleine stoeptegel tuintjes en fietsen er voor.

​

We wandelden langs het HC Andersens Hus – het grote museum over hun lokale held maar dat was natuurlijk nog niet open. Aan de andere kant van de stad troffen we de Kongens Have, weer een groot park vlakbij het station en vanaf dit punt trokken we de voetgangerszone van het stadje in. De “steden” die we bezochten in Denemarken zijn trouwens behalve Kopenhagen en Aarhus niet echt groot, echt steden kan je het niet noemen. Eerder formaat van bvb Hoogstraten of zo bij ons. Op een mooi pleintje dronken we een koffietje op een terrasje, eindelijk nog eens de kant om onder een fleecedekentje te zitten, lekker Deens. Via het plein bij het gigantisch grote stadhuis (met een zeer lelijk beeld er voor) kwamen we weer bij ons vertrekpunt. Nog even een kijkje gaan nemen in de straat vlakbij de auto, daar was zowaar een brouwerij. Leuk om te zien.

 

Met de auto gingen we het eiland Funen nog wat verder verkennen. Het staat hier bekend om de mooie idyllische landschappen en dat bleek ook wel terwijl wij op het noordoosten van het eiland rondtourden; vele prachtige oude boerderijen en bomenlanen. We gingen meteen naar de reden waarom ik deze nacht op Funen vrij last minute nog in de planning gestopt had: Ladbyskibet! En of het de moeite was! Wauw, zeker een must do voor iedereen die naar Denemarken gaat! Het is maar een heel kleine historische site, maar zeer mooi uitgebouwd. In de 10de eeuw hebben de vikingen hier een boot van 22 meter lang op een heuvel gesleurd, om hun dode leider te begraven, samen met een geofferde slaaf en paarden en honden. Hier werd dan een tumulus over gebouwd. Het hout van de boot is vergaan en het lichaam van de vikingleider geplunderd maar er bleef een afdruk achter van de boot, samen met nog van die ijzeren versieringen, een anker, de botten van de geofferde dieren,... Een smal padje achter het museum bracht ons naar de grafheuvel, want de Denen hebben na de opgravingen de boot geplaatst in een grafheuvel waar je dus in kan. Op zich al indrukwekkend en van binnen in het donker heel knap gedaan, alhoewel het ook een beetje griezelig was. Eens onze ogen aan het licht gewend waren, konden we dit dodenschip zeer goed bekijken. Daarna werd ook het museumpje nog bezocht, waar in de kelder film een visuele film speelde van hoe het hier allemaal gegaan is meer dan 1000 jaar geleden. Erg mysterieus!

​

Het was nog altijd vrij mistroostig weer terwijl wij Funen weer verlieten, weer over de Great Belt bridge, maar deze keer stopten we wel bij de start van de brug waar je een goed uitzicht hebt. Terug op Sjaelland stond er nog een vikingsite op het programma: Trellenborg. Een vikingringfort uit de 10de eeuw, net als Hobro Fyrkat dus enkele dagen geleden, maar blijkbaar iets groter. Er waren hier zelfs vrij veel andere toeristen en het museum was ook vrij groot. In het (tot onze verbazing gratis) museum hadden ze een heus vikingschild, en als grote fan van de televisie serie de Vikings vond ik dat uiteraard zeer knap. Je kon de graveringen nog zien. Voor het fort was eerst nog een gebied met graven; er zijn hier twee massagraven gevonden en het fort is maar kort in gebruik geweest dus hier heeft zich wel het één en ander afgespeeld... Verder leek het fort heel erg op Trellenborg maar toch vonden we het net iets minder bijzonder.

 

We besloten nu een eindje goed door te rijden, en kozen de autostrade, zodat we nog veel tijd hadden voor het volgende eiland dat op onze planning stond. Lunchen deden we in een wegrestaurant, eindelijk eens Smorrebrod eten, wat nog niet zo makkelijk is om in je mond te krijgen. Op weg naar het eiland Mon... en ja wat was daar... joepie weer een brug, een heel erg mooie weer, en nog meer joepie want hier scheen de zon en zo’n blauwe lucht maakt alles toch mooier. En Mon zou echt een topper blijken om onze reis mee af te sluiten. We reden door het dorpje Stege en stopten langs de hoofdweg van het eiland elke paar kilometer om een kerkje te bezoeken. Voor deze kerkjes is het eiland beroemd; ze zijn uit de 11de-13de eeuw, van baksteen met een trapgevel al dan niet witgeschilderd. En ze zijn bekend van de oude mooie muurschilderingen. Onze eerste kerkje was dat van Keldby dat meteen heel erg mooie schilderingen had op het witte plafond en muren. Zeker de moeite. We wandelden tot vanachter op het sfeervolle kerkhof waar je ook weer water zag in de verte. Elmelunde was het volgende kerkje en ook één van de bekendste kerkjes. Weer heel indrukwekkende bijna 1000 jaar oude schilderingen hier, maar er was ook iemand binnen een ceremonie aan het voorbereiden dus bleven we er niet te lang hangen. We passeerden nog Borre en Magleby maar bij deze laatste vonden we geen deur die los was.

​

Zo kwamen we bij wat misschien wel Denemarken’s grootste natuurwonder is; de kliffen van Mons Klint! De rit er naar toe was al de moeite, door een prachtig heuvelend oud bosgebied Klinteskoven over onverharde wegen. We parkeerden bij het Geocenter (dat we niet bezochten maar waar we wel al onze parking moesten afrekenen – en een mooi fosiel van een dino (Mosasaur) te zien was) en trokken dan naar de kalkkliffen. Die rijzen 120 meter hoog uit zee op! De afdaling ging over houten trappen door het bos te midden van de bosanemoontjes en langs een watervalletje naar beneden. Het waren bijna 500 trappen! Beneden gekomen weer een wauw-moment: die myserieuze witte kliffen tot hoog boven ons, de silhoetten van de bomen boven ons, de bulderende zee (waar over een waas leek te hangen), het blauwe water, de zwarte keien op het strand,... Bijzonder licht en een bijzonder sfeertje. We wandelden meer dan een kilometer zuidwaarts onderaan de kliffen, eigenlijk een beetje eng want je voelt je hier veel klein en die zee maakt best veel lawaai maar een prachtige ervaring. Hier en daar kwamen we een mini watervalletje tegen.

 

Regelmatig storten hier hele stukken klif naar beneden, maar daar probeerden we maar niet aan te denken. Aan deze kant wordt Denemarken dus altijd een beetje kleiner maar we hadden al in Grenen gezien dat het daar gecompenseerd wordt. Het stukje keienstrand dat we hadden om op te lopen was heel klein, ik was al ongerust dat we afgesloten konden worden. Maar dat schijnt niet het geval te zijn: de Baltische Zee/Oostzee is een binnenzee en er is dus veel minder sprake van getijden. In de kalk hier kan je veel fossielen vinden, en we zagen een aantal mensen zoeken op het strand, tussen de vuurstenen. Onze schoenen toonden na een tijd veel witte strepen van al die kalk! Daar waren dan de trappen naar boven, weer ongeveer 500 stuks, gelukkig viel het al bij al reuze mee. Bovenaan wachtte ons nog de prachtige terugwandeling, door dit bos met bloementapijt van anemoontjes, sleutelbloemen, speenkruid en ander fraais. We zorgden er voor dat we op veilige afstand van de kliffen bleven!

​

Op de route naar ons overnachtingsadres (uiteraard op een ander eiland) namen we nog onze tijd om het eiland Mon verder te verkennen, over de lichte heuvels en kronkelende wegen. Wat een plezier hier rond te touren door het pittoreske landschap. En overal prehistorische verrassingen. Op weg naar een stukje strand kwamen we plots onze eerste grafheuvel tegen, die noemde Oster Brondehoj. Het zou niet de laatste zijn want Mon is hier echt mee bezaaid. Bij sommige staat een informatiebordje, maar niet overal want het zijn er gewoon te veel waarschijnlijk. Wat verder ontdekten we een steencirkel, weides vol sleutelbloemen, een erg mooi vijvertje,... Door naar de geocaches te rijden (die op dit eiland echt wel de moeite waren!) vonden we ook meteen de prehistorische monumenten, bijvoorbeeld de grafheuvel Sneglehoj die een cirkelvormig pad naar de top heeft. We reden nogmaals door Stege dat toch ook weer vele mooie gebouwen had.

 

Aan de westkant van Mon waren er verschillende monumenen die ik thuis al op de kaart had aangeduid en die dus allemaal een bezoekje kregen. We begonnen met Kon Asgers Hoj, wat Denemarkens grootste Passage grave (tumulus maar dan met stenen ingang) zou zijn. Je kon er trouwens ook echt in, brrr. Er vlakbij lagen de Sprove Dolmen, ook bijzonder knap. Klokkende Hoj was slechts enkele kilometers verder en een wandeling door het veld bracht ons bij deze grafheuvel. Ook weer een passage grave maar met twee ingangen naast elkaar. En dan was er ook nog Gronsalen, een passage graf van meer dan 100 meter lang en je ziet het dan ook al van ver. Heel content dat ik deze plaatsen heb kunnen bezoeken, op deze rustige lente avond op Mon. Het kerkje van Fanefjord is bekend als het mooiste van Mon maar de toegang was helaas al gesloten.

Tijd om het mooie Mon met toch wel wat spijt in het hart te verlaten, maar we wilden tegen 8 u op onze B&B toekomen. Daarvoor moesten we nog een brug en een dijk over. En daar waren we dan op weer een Deens eiland: Falster! Onze B&B Albertsgaard was in het plaatsje Lundby. De oude dame die de B&B runde ontving ons vriendelijk (toch nadat ze door had dat we gearriveerd waren) en toonde fier haar huis, een oude vakwerkboerderij (wit) uit 1829, met een prachtige landschapstuin er rond. Vanbinnen ook heel knap en enorm indrukwekkend. Onze kamer was enorm ruim. Het dametje vertelde ons ook dat hier de hele dag de zon geschenen had; wat een verschil met Funen! Iets te eten in de buurt vinden, zou moeilijk worden vertelde ze ons dus ze stuurde ons naar de supermarkt Kiwi. Dat werd picknicken op onze kamer op onze laatste Deense avond!

 

1 mei–terug naar huis!

 

Zondag, onze laatste ochtend in Denemarken en tijd om weer naar huis rijden na een hele toffe reis... Omdat de rit naar België goed meeviel qua afstand, zijn we er toch nog in geslaagd er een leuke ontspannen dag van te maken. Om 7u zaten we al aan het ontbijt, in de grote ouderwetse living van Albertsgaard. Het madammetje had een halve tafel gevuld met vanalles en nog wat, maar ja zo veel kunnen wij niet eten... We profiteerden er ook van om een wandelingetje door de grote hellende landschapstuin te maken. Echt heel mooi, met nu heel veel voorjaarsbollen en gezellige hoekjes. Daarna de laatste keer de tassen in de auto en vertrokken voor een rit van 750 kilometer. Om afscheid te nemen van Denemarken maakten we nog enkele (cache)stops op het eiland Falster waar we nu waren. Mooie dreven maar verder is het hier erg erg vlak. We zagen wel weer enkele kerkjes die tot onze verrassing niet wit waren maar geel en rood.

 

Op de autostrade, voor nog een kort stukje rijden in Denemarken. We moesten nog naar een laatste Deense eiland, Lolland (echt waar, wat een leuke naam!), maar dat ging deze keer helaas niet via een mooie brug maar met een tunnel. Om kwart na 9 reden we al op de ferry in Rodby, richting Puttsgarden in Duitsland. Een vaart van drie kwartiertjes. Boarden en ook het afrijden ging super vlot op deze ferry van Scandilines! Deze had ik trouwens niet gereserveerd wat deze tijd van het jaar ook echt niet nodig bleek. De tijd vloog ook aan boord, met de tax free shop – die ook weer enorm goede zaken deed! – waarbij we heel goedkoop parfum konden kopen en zo meteen van onze laatste Deense Kronen af waren. Aan dek zagen we Duitsland naderen en via een Duits eiland reden we via Hamburg (gelukkig niet in de buurt van het centrum geweest deze keer), Bremen, Osnabruck en Nijmegen weer naar huis. Schitterend weer onderweg, de zon scheen en de temperaturen gingen ook flink de lucht in... en dat op de laatste dag van onze vakantie! Veel geocachingstops en om 18u waren we weer thuis.

 

Ondanks het feit dat het in deze reis niet om spectaculair natuurschoon draaide (waarmee we onze vorige reizen wel heel erg verwend zijn geraakt), kunnen we terugkijken op een topvakantie. Door de afwisseling van twee landen (waarbij we Zweden echt een topper vinden!), door de vele verschillende ervaringen, het feit dat Scandinavie toch heel anders is, en de vele bezienswaardigheden. Een hele aangename en perfect verlopen reis eigenlijk, op het iets minder goede weer na dan...

 

Opvallend:

Het weer was veel te koud voor de tijd van het jaar; vaak maar amper 5 graden. Gelukkig konden we ons hier voor aankleden. De eerste twee dagen overvallen door occasionele sneeuw en regenbuien; in Kopenhagen 2 uurtjes regen; en op Funen heel veel regen: viel eigenlijk nog mee, want de weersvoorspelling voor de reis zag er veel slechter uit.

Een groot voordeel van deze landen: overal gratis en propere toiletten, en veel vuilbakken. Heel handig voor de toerist!

Heel opvallend: veel ganzen in de weilanden maar vooral veel veel zwanen, overal, ook op zee en vaak in grote groepen. Verder ook opvallend veel (vrij makke) hertjes en hazen gezien. En heel veel (sjieke) jagershutten.

De kerken zijn veel eenvoudiger en sfeervoller dan bij ons. In Denemarken meestal wit of van baksteen (vaak met mooie klok er op in het laatste geval) en niet zo hoog, met een platen dak. Kerkhoven zijn ook heel anders dan bij ons met hele mooie tuintjes als graf.

Openbare domeinen (zoals parken en pleinen0 zijn allemaal piekfijn onderhouden. Eigenlijk vonden we enkel Aarhus qua netheid wat minder.

Dekentjes op de terrassen; ze zijn hier voorzien op het “goede” weer!

Iedereen kan goed vlot Engels – gelukkig maar want van het Deens/Zweeds versta je niks. Het klinkt wel leuk en geschreven kan je wel wat woordjes herkennen.

De locals: de Denen vonden we in het algemeen niet zo’n sympathieke mensen. Ze lachen niet lijkt het wel en zijn soms expres onvriendelijk. Hoewel dit in het oostelijk deel van Denemarken veel beter was.

Gele velden vol koolzaad zijn heel typisch in het Deense landschap. En eind april nog overal volop narcissen en andere bloembollen.

Overal in het landschap: kleine heuveltjes. Allemaal grafheuvels?

Af en toe gezien in de Denemarken: slimme ronde punten die echt goed werken. En in Zweden verwittigen ze voor flitspalen met een bord er voor, dat is handig. En hele lang vrachtwagens in Zweden.

In Zweden: vaak koffie in Ikea tassen, zelfs in chiquere zaken. Grappig!

Opgelet voor fietsers; ze zijn razend snel (geen gezelig rondfietsen en terwijl babbelen zoals bij ons maar gewoon gaan recht op het doel af) en pakken altijd hun voorrang. Heel tricky, vooral na het oversteken!

Bedden in hotels zijn altijd goed en zacht, met een toppermatrasje. Dat is een groot Scandinavisch pluspunt!

Toeristen worden overal verwend met informatieborden (met meestal ook wat Engelse en Duitse uitleg) wat heel tof is; langs de andere kant sluiten musea en attracties wel allemaal vroeg (al om 4-5u)